สายฝนมา มีเพียงเรา
นั่งกอดเข่า อยู่ตรงนี้
แสงจันทรา ส่องประกาย
และเดียวดาย เป็นเพื่อนกัน
มองดวงดาว สกาวระยิบ
นภาลิขิต ให้เป็นเรา
ต้องเดียวดาย ห่างไกลจากฝัน
จ้องตาจันทร์
ไม่ต้องการเรียกร้องใดใด
โปรดเข้าใจเถอะนะ
อย่าปล่อยผ่านกันไป
ความเย็นชาก่อเกิดกับฉัน
ดั่งภาพเงาสะท้อนที่ผ่าน
วันเวลาไม่ย้อนกลับไป
ไม่ต้องการเรียกร้องใดใด
โปรดเข้าใจเถอะนะ
อย่าปล่อยผ่านกันไป
ความเย็นชาก่อเกิดกับฉัน
ดั่งภาพเงาสะท้อนที่ผ่าน
วันเวลาไม่ย้อนกลับไป
รักษาใจกันไว้ ไม่เป็นไรที่ไหน
แล้วบอกว่าฉันเย็นชา
มันเป็นเพราะพวกเขา
ปล่อยผ่านกันไป ให้เหลือแค่เพียงเรา